از دیرباز نیاز دولتها به همکاریهای حقوقی و قضایی در زمینههای مختلف اعم از کیفری، مدنی، اداری و غیره در عرصه بینالمللی زمینه تصویب و امضای موافقتنامههای همکاری حقوقی و قضایی بینالمللی را فراهم آورده است. در همین راستا از سال 1339 تا به امروز 45 موافقتنامه همکاری حقوقی و قضایی بینالمللی بین ایران و دولتهای دیگر به امضا و تصویب رسیده است. جهات مختلفی از جمله همسایگی کشورها و یا نزدیکی روابط سیاسی آنها با هم موجب تمایل دولتها به انعقاد معاهده همکاری حقوقی و قضایی با یکدیگر میشود، عکس آن هم میتواند صادق باشد، یعنی دوری کشورها از هم و یا تیرگی روابط سیاسی آنها با هم غالباً موجب عدم انعقاد موافقتنامه همکاری حقوقی و قضایی میان دولتها میشود.
این کتاب به بررسی قوانین موافقتنامههای همکاری حقوقی و قضایی امضا شده بین ایران و دیگر دولتها پرداخته است. موافقتنامههای همکاری امضا شده بین ایران و دیگر دولتها به سه دسته تقسیم میشوند:
1- موافقتنامههایی که مربوط به امور کیفری هستند؛ شامل موافقتنامههای استرداد مجرمان، انتقال محکومان به حبس و معاضدتهای قضایی در امور کیفری؛
2- موافقتنامههایی که مربوط به امور حقوقی هستند، مانند همکاریهای حقوقی و قضایی در امور مدنی، تجاری و احوال شخصیه
3- موافقتنامههایی که به هر دو حوزه کیفری و حقوقی پرداختهاند.
در این کتاب، موافقتنامهها بر اساس نام دولتهای طرف معاهده تنظیم شدهاند تا آسانتر بتوان فهمید که با چه دولتی چه موافقتنامهای منعقد شده است.